Een herseninfarct maakte voortijdig een einde aan het prille klusbedrijfje dat Anne-Marie Theunissen (55) was begonnen. Hierover sprak zij in het laatste magazine van 2018. Tegenwoordig is zij rij-instructeur.
Waardoor heb jij die overstap gemaakt? Anne-Marie: "Ik zou in maart 2018 beginnen met mijn eigen klusbedrijf, maar in februari kreeg ik een herseninfarct. Toen kwam alles toch wel even op losse schroeven te staan. Ik heb acht maanden in de ziektewet gezeten. Uiteindelijk had ik zoiets van, ja, ik ben helemaal klaar om te beginnen. Het was tegen beter weten in, ik wist dat wel. Het ziekenhuis was er niet zo blij mee, maar dat gaf uiteindelijk wel toestemming. Ik wilde het gewoon proberen. Het herstel was eigenlijk wel vlot gegaan. Ik wilde achteraf niet kunnen zeggen: 'Had ik maar'. In september 2018 ben ik begonnen, maar ik kwam er al vrij snel achter dat het lichamelijk niet echt een haalbare kaart was. Ik kon het maar een uurtje of vijf volhouden, daarna zei mijn lichaam 'Tot zover en niet verder'." Hoe was je daar mentaal onder? "Ik heb er nog over gedacht om dit werk voor twee à drie dagen te doen en er een administratieve baan bij te zoeken, maar dat viel heel erg tegen. Toen kwam corona erbij en ja, dat was echt waardeloos. Ik heb me helemaal suf gesolliciteerd, maar het wilde niet lukken. Nog verschillende workshops gedaan via het UWV, maar alles bij elkaar, mijn leeftijd en de corona die erbij kwam, het wilde gewoon niet. Het is niet fijn voor je zelfvertrouwen, dat merkte ik. Ik heb ongeveer 85 sollicitaties verzonden. Daar zijn uiteindelijk vier of vijf gesprekken uitgekomen. En dan iedere keer 'nee' horen, dat is niet leuk. Dat doet best wel wat met je."
Anne-Marie Theunissen: “Het geven van rijlessen vind ik hartstikke leuk.”
Anne-Marie Theunissen: “Het geven van rijlessen vind ik hartstikke leuk.”
Toch ben je als rij-instructeur aan de slag gegaan. Hoe is dat verlopen? "Ik was bij mijn broer en schoonzusje die twee zonen hebben, de oudste was net begonnen met zijn rijopleiding. Wij hadden het over werk en hij zei ineens 'Goh, tante Anne-Marie, dat vind ik eigenlijk wel wat voor jou'. Ik keek hem aan van, hoe kom je daar nu bij? 'Ja', zei hij, 'Je vindt autorijden leuk, je kunt goed uitleggen en je houdt van regeltjes'." "Ik heb eens gekeken bij de De VerkeersAcademie en geïnformeerd en er worden inderdaad veel rijinstructeurs gevraagd, de meeste met drie jaar ervaring. Ik dacht: allemaal leuk en aardig, maar straks word ik afgewezen omdat ik geen ervaring heb. Op een gegeven moment kwam ik een vacature tegen bij Smits Opleidingen in Oss en die vroeg instructeurs die de opleiding wilden doen. Daar heb ik op gesolliciteerd en werd vervolgens afgewezen. Ik kreeg een e-mail, maar daar stond niet echt de reden in." En toen? "Toen ben ik toch gaan bellen – ik kreeg een hele aardige dame aan de telefoon en ik wilde weten wat er nu weer aan mankeerde. Zij begon te lachen en er kwam eigenlijk uit dat ik een hele andere achtergrond had: want ik werkte 35 jaar bij ING. Wij raakten aan de praat en ik werd uitgenodigd voor een gesprek en nog een gesprek. Uiteindelijk ben ik toch aangenomen." "Het geven van lessen vind ik hartstikke leuk. Negenennegentig procent van mijn leerlingen zijn hartstikke leuke mensen: als je merkt dat je dingen over kunt brengen, bijvoorbeeld met de bijzondere verrichtingen. De eerste paar keren gaat dat helemaal mis. En op een gegeven moment zie je dat het kwartje valt bij zo'n leerling en dat die dan helemaal blij is dat het lukt. Ja, dat is heel grappig. Ik vind het leuk om te horen dat een leerling achteraf zegt 'Goh, ik heb een leuke les gehad'. Mij doet dat wel wat." (Hans Nijenmanting)