Je werk opzeggen om te mantelzorgen voor je ouders. René Visser realiseert zich dat hij in een luxepositie verkeerde toen hij deze beslissing nam. “Toch hoort het voor mij bij deze levensfase. De eerste jaren van je leven waren je ouders er voor jou en in de laatste jaren van hun leven kun jij er voor hen zijn.”

In 2018 maakte René, na een dienstverband van bijna dertig jaar, de overstap van ING naar Allianz. “Toen ik wegging bij ING stond ik eigenlijk op een tweesprong. Óf ik zou er tot mijn pensioen blijven, óf ik wilde nog wat van de wereld zien. Ik wilde graag in het buitenland werken en het voelde als ‘nu of nooit’. Mijn vader had toen al Parkinson en mijn moeder een beginnende vorm van dementie. In het buitenland werken kon, maar ik wilde Europa niet uit. Voor Allianz kon ik in München aan de slag. In geval van nood, kon ik binnen een paar uur terug zijn in Nederland.”

Financieel haalbaar?
René’s zus, die vlak bij hun ouders woont, nam grotendeels de zorgtaken op zich. “Maar de zorg voor mijn ouders werd steeds intensiever. In de coronatijd werkte ik geregeld vanuit het huis van mijn ouders en kon zo bij ze zijn. In de praktijk betekende het vaak dat ik om zeven uur ’s ochtends naar zolder vertrok en dat ik tot laat zat te werken. Ik had overleggen met managers over de hele wereld; van Amerika tot Australië, dus mijn werk liep bijna volcontinu door in verband met alle tijdsverschillen. Hoewel ik dichtbij was, vond ik dat ik er niet écht voor mijn ouders kon zijn. Toen het intensiever werd en het slechter ging met mijn zus, wilde ik de zorg van haar overnemen. Ik wist: als ik dat doe, dan is er minder tijd voor werk. Dat is het moment dat ik ging rekenen of het financieel haalbaar was om te stoppen. Vanuit mijn luxepositie was het niet nodig om een vergoeding voor het mantelzorgen aan te vragen, maar ik kan me goed voorstellen dat een ander het wel aanvraagt. Iedereen maakt zijn eigen keuzes als het gaat om mantelzorg, en dat is ook goed. Bovendien zijn er verschillende manieren om mantelzorg te bieden: van een keer in de week wandelen, tot er dagenlang zijn en alle zorg zelf verlenen, zoals ik dat heb gedaan.”

Aan jezelf denken
De beslissing om te stoppen met werken, vertoont parallellen met de beslissing in 2018: “Het was nu of nooit. Mantelzorgen kun je niet uitstellen tot later. Toen ik dat bij Allianz bespreekbaar maakte, kwam het in een stroomversnelling. Mijn idee was dat ik in december 2022 zou stoppen. Dat werd 1 september. Achteraf is dat maar goed ook, want mijn vader overleed op 31 december 2022.” Na het overlijden van zijn vader, is René hele dagen bij zijn moeder. “Toen ben ik ook actief gaan sporten. Dat had ik ook wel nodig na het volcontinu werken. In de nasleep van het overlijden moest er veel geregeld worden. Je moet dan ook aan jezelf denken. Ik merkte toen ook dat het slechter met mijn moeder ging dan ze deed voorkomen, maar van een opname in een verpleeghuis wilde ze niets weten. Het proces om haar te begeleiden naar een andere woonsituatie, was intensief. Toen ze viel en haar heup brak, is dat proces versneld.”

Interimmanager
Heeft René zijn handen dan nu weer helemaal vrij, nu zijn moeder in een verpleeginstelling woont? “Ondertussen heb ik een andere invulling aan het mantelzorgen gegeven. Op woensdag ben ik vrijwilliger bij de activiteitenclub. Ik help bij activiteiten en neem de bewoners mee uit wandelen. Het is voor mij een goede invulling om het verpleeghuis te helpen en tegelijkertijd mijn moeder te bezoeken.” Ook is er nu weer ruimte om aan het werk te gaan. “Toen ik stopte met werken, wist ik ook dat er een moment zou komen dat er weer lucht zou ontstaan om als zelfstandig consultant of adviseur aan de slag te gaan. Daar heb ik ook altijd de lijntjes voor opengehouden. In september 2023 werd ik gevraagd om als interimmanager aan de slag te gaan. Ik werk nu ongeveer 3,5 dag per week. Mijn opdrachtgever zit in Leeuwarden, ik woon in Edam en mijn moeder woont in Oldenzaal. Qua kilometers is er dus weinig veranderd”, lacht René.
(Marianne van de Werken)