“Toen Age me in de auto belde over het voorzitterschap, passeerden er veel namen”, herinnert Frans Crul zich. Echtgenote Marianne fluisterde hem in: “Allemaal mannen!” Frans nam zich één ding voor: als hij voorzitter zou worden moesten er meer vrouwen in het bestuur komen. Het tekent Frans: de vereniging krijgt met hem een inlevende en sympathieke nieuwe voorzitter, een waardige opvolger van Age Knossen.

“In militaire dienst zat ik bij de Militaire Inlichtingen Dienst waar ik onder andere Russisch heb geleerd. Toen ik hoorde dat hier in de buurt enkele Oekraïense vluchtelingen zaten, heb ik de gastheer en -vrouw aangeboden om wat vertaalwerk te doen. Het Oekraïens en Russisch lijken op elkaar. Daarmee waren ze wel wat geholpen.” De bereidheid van Frans om zich in te zetten voor anderen, valt op: van (bestuurs)werk bij de Koninklijke Haarlemsche Football Club (HFC), het Spaarne Gasthuis, de Medisch Specialisten Coöperatie Kennemerland en de Raad van Toezicht van Verenso tot zijn werk voor de VO-ING commissie SEB. En natuurlijk jarenlang was ook in zijn werk voor ING zijn drive te zien: iets voor anderen/ING betekenen. Wat doet dat ‘iets betekenen voor anderen’ met je? “Ik vind het leuk om dingen voor anderen te doen: van vrijwilligerswerk krijg ik energie. Ik geniet ervan om anderen te helpen of om ze een plezier te doen. Misschien ben ik wel een egoïst; zij een plezier, daarmee ik ook. Dat komt bij mij voort uit de behoefte om iets bij te dragen. Nee, ik heb toch niet gekozen voor de zorgsector. Ik voelde me in de bancaire wereld echt op mijn gemak. Ik was daar ook geen commerciële jongen, ik had nagenoeg altijd een staffunctie en zat daarmee meer in de overhead, dan in de echte commercie.” Als je het over zou doen? “Ik wilde als student de buitenlandse dienst in, maar werd niet aangenomen. Ik ben toch gelukkig geworden. Nooit deed ik echt aan carrièreplanning. Nu hier iets doen om morgen daar te zijn? Ik geloof er niet zo in dat je veel verder kan kijken of plannen dan je arm lang is. Je opties openhouden, dat lukt wel, bijvoorbeeld door opleidingen te doen. Maar vaak is de loop van de dingen afhankelijk van het toeval en moet je soms de gebeurtenissen laten.” Sinds 1965 zit Frans al bij de oudste (opgericht in 1879) en enige koninklijke voetbalclub in Nederland, de Koninklijke HFC. Hij zat in het bestuur en ook nu nog in allerlei commissies, waaronder de archiefcommissie. “Klinkt wat stoffig, dat laatste, maar dat is het zeker niet. We hebben bijvoorbeeld alle clubblaadjes van jááren gedigitaliseerd en die zijn op de website voor iedereen toegankelijk gemaakt (zie www.konhfc.nl). Voor een 143-jarige heel modern.” Wat leerde je er als bestuurder? “Het gaat over hoe je tegen de dingen aankijkt en dat je niet bang moet zijn om besluiten te nemen waarmee mogelijk niet iedereen blij zal zijn. Er moeten soms knopen worden doorgehakt. Wel moet je altijd bereid zijn om je keuze toe te lichten. Je zet wat intenties uit en zorgt dat goeie mensen ervoor gaan zorgen. Niks te formeel vastleggen en strak managen, liever samenwerken in een sfeer van openheid, daar ben ik enorm van. Nooit iets onder de pet houden, we zijn met elkaar een vereniging, geen bedrijf met koersgevoelige info. Met openheid wil ik gebeurtenissen tegemoet treden, daarin geloof ik.” Je had een goed zicht op wat ING-bestuurders deden… “Ook in de periode dat ik PA van toenmalig CEO Van der Lugt was, zat ik dichtbij alles. Ik wilde ook alles weten, van nature ben ik zeer nieuwsgiering en dus zeker ook naar de besluitvorming op het hoogste niveau. Ik begreep toen ook heel goed waarom deze mensen op dat hoge niveau zaten. Ik vond het vaak indrukwekkend hoe ze in staat waren om feiten en zaken te combineren en die te integreren tot besluiten waarmee het bedrijf verder kon. Ik dacht wel eens: hoe gaat ie hier uitkomen? Ook zag ik dat de topmensen ook gewoon aardige en normale mensen waren.”

Toen belde Age of je geïnteresseerd was… “Ik moest lang nadenken, want als ik het doe, moet ik het ook echt willen. Vrijblijvend en vrijwillig hebben niets met elkaar te maken, het is een onbetaalde baan die tijd kost. Ik heb ja gezegd omdat ik een oranje hart heb en ook nog steeds veel contact heb met oud-collega’s binnen ING. Ik vind het leuk om bij te dragen en contacten te onderhouden met het bedrijf waar ik ruim dertig jaar heb gewerkt. Overigens moet ik wel even kwijt dat ik bewondering heb voor het voorzitterschap van Age in de coronatijd.” Er zijn eenvoudiger tijden om een vereniging draaiende te houden! Ga je accenten leggen? “Het eerste wat ik doe, is met het rooster van aftreden in de hand mijn uiterste best doen dat er een vrouw in het bestuur komt. “Heeft hij helemaal zelf verzonnen”, zegt echtgenote Marianne op de achtergrond met een ironisch glimlachje. Frans: “Maar dat vind ik zelf ook! Daarnaast hoop ik dat we ook kunnen gaan werken aan de verjonging van het ledenbestand en de continuïteit van de vereniging door onder meer het onderhouden van intensief contact met de leiding van ING. Er zal hard aan gewerkt moeten worden. We hebben een flinke groep zeer actieve leden. Misschien dat zij mee kunnen werven. Ik heb er zelf in korte tijd al vijf binnengehaald en dat kostte geen moeite.” Ook hoop ik dat de Ledendag die gepland staat voor 7 oktober in het hoofdkantoor van ING een boost kan geven aan de vereniging. Tot slot: hoe blijf jij gezond? “Door twee keer per week walking football te doen bij HFC, wandelvoetbal kun je zeggen. Dat wandelen is vooral voor ouderen om blessures en ongelukken te voorkomen. Met kleinere doelen. Gewoon lekker fysiek en sociaal bezig zijn. “ (Ewald Wagenaar)