Na bijna 38 jaar bij ING trad de toen 58-jarige Hans Wiersum vervroegd uit dienst. "Mijn vrouw keek me aan en zei: 'Dan blijft er nu maar een ding over en dat is de rest van je leven leuke dingen doen.' En dat ben ik gaan doen", zegt de nu 70-jarige oud-ING'er lachend.

Hans startte zijn bankcarrière in 1978 op het hypothekencallcenter. "Er was net een nieuw kantoor geopend bij het Amstelstation. ING was destijds onderdeel van de PTT. In die tijd konden alleen mensen met een postkantoor aan huis een hypotheek krijgen. Dat werd verder uitgebreid en ING ging met hypotheken de commerciële markt op."

Naar Interne communicatie
De andere twee administratiekantoren van de bank bevonden zich in Den Haag en Arnhem. "Na een tijdje ging ik mensen opleiden om in de callcenters te werken en een van de onderdelen in de opleiding was een rondleiding in het administratiekantoor in Arnhem. Op die locatie was een vleugel met alleen maar computerschijven. Daar stond wel vijf gigabyte aan dataopslag. Dat kun je je nu niet meer voorstellen, maar voor die tijd, was dat heel indrukwekkend."
Naarmate de jaren vorderden, werd het werk commerciëler. Iets dat Hans tegen ging staan. "We moesten verzekeringen gaan verkopen en daar opleidingen voor volgen. Verkooppraatjes houden vond ik niks. Ik wilde gewoon mensen helpen bij de problemen waar ze tegenaan liepen. Omdat toen de automatisering sterk begon te groeien, ben ik HEAO Bedrijfseconomie gaan studeren, en stapte ik over naar de afdeling Accountancy." Al werd hij daar niet veel gelukkiger van. "Ik kwam er tamelijk laat in het leven achter dat ik letters leuker vind dan cijfers", legt hij uit. Best een lastig gegeven, als je bij een bank werkt. Gelukkig was er ruimte op de afdeling voor interne communicatie en na een bewogen carrière raakte Hans in 2012 boventallig.

Schrijftrainingen
"Ik was tijdens mijn werkzame leven al eens begonnen met het schrijven van verhalen, maar als je niet weet hoe je een goed verhaal schrijft, dan verzandt dat." Hij volgde schrijf­trainingen bij gevestigde schrijvers als Jan van Aken en Sophie Zijlstra, waarna het eerste idee voor Leeuweriken van de dood ontstond. Het boek vertelt het verhaal van Wynn en de jonge Britse arts Charlotte. Net voor de Eerste Wereldoorlog ontmoeten ze elkaar in Londen. Als Wynn naar het front moet, besluit Charlotte hem, verkleed als man, na te reizen en daar als medisch officier aan de slag te gaan. Maar als Wynn gewond wordt binnengebracht, komt uit dat ze geen man is. Ze belandt in de gevangenis en wat volgt is een periode van nog meer hoogspanning.

Grote Oorlog
"Al vanaf jonge leeftijd ben ik gefascineerd door de Grote Oorlog. Ik moet een jaar of acht geweest zijn toen ik bij de huisarts een skelet zag staan en mijn moeder vroeg waar dat vandaan kwam. Ze vertelde me over de Grote Oorlog en dat ze in Frankrijk skeletten opgroeven. Onzin natuurlijk, maar hoe ze aan dat verhaal kwam, heb ik haar nooit meer gevraagd. Het was uiteindelijk het eerste zaadje om me meer in deze periode te gaan verdiepen. Toen ik met mijn jongste zoon het Belgische Ieper bezocht en keek naar de opgegraven handgranaten die ze daar langs de weg legden, wist ik dat ik ooit een verhaal wilde schrijven dat zich afspeelde tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog. Dat werd dit manuscript. Om ervoor te zorgen dat alles wat ik mijn verhaal verwerkte zou kloppen, bracht ik dagen door in verschillende Britse archieven."

In het Engels
Het resultaat van al die uren spitten, is te lezen in zijn debuutroman, die inmiddels een tweede druk kent. Omdat de Grote Oorlog in het Verenigd Koninkrijk meer leeft dan in Nederland, wil Hans met zijn boek de Engelstalige markt op. "Tijdens mijn tripjes naar Engeland liet ik me met het boek vastleggen op locaties die erin voorkomen. De Britten die me fotografeerden vroegen allemaal of het boek er ook in het Engels was."
Daarnaast werkt Hans aan een vervolg. "Het tweede deel speelt zich voor een groot deel af in de woestijn van Noord-Afrika tijdens de Tweede Wereldoorlog. De hoofdpersonen uit het eerste deel hebben ook nu weer een grote rol."
Met dat leuke dingen doen, kwam het dus wel goed. "En als je bedenkt dat Theo van Leeuwen, een oud-collega van ING, de foto op de achterflap van mijn boek maakte, is de cirkel weer rond."
(Marianne van de Werken)